ز نگاه اسلام، زن و مرد هر دو انسانند؛ هر دو مخلوق خدايند و هردو برابر، امّا اين برابرى در كمالات و دستيابى به مقامات معنوى و انسانى، بندگى وتعبّد الهى و كرامت وجودى انسان بر سايرين است نه در احكام و وظايف. از سوى ديگر،هر دو به يك اندازه در بنيان خانواده، اجتماع و بقاى نسل آدمى سهيمند؛ خداوندمى‏فرمايد: «اى مردم، شما را از مرد و زنى آفريديم و آن‏گاه شعبه‏هاى بسيار وقبيله‏هاى مختلف گردانيديم.»(1) قرآن به صراحت اعلانمى‏كند كه زن و مرد، هر دو، از يك جوهر انسانى و يك نفس واحد، خلقت يافته‏اند و زنمايه آرامش و آسودگى مرد است: «او خدايى است كه همه شما را از يك فرد آفريد؛ وهمسرش را نيز از جنس او قرار داد، تا در كنار او بياسايد.»(2)

در پيشگاه خداوند، زن و مرد هر دو يك مقام دارند و هيچيك به خودى خود بر ديگرى برترى ندارد؛ چون هر دو از يك جوهرند و جنسيّت مايه برترىآنان بر ديگرى نيست؛ هيچ مردى را بر زنى و هيچ زنى را بر مردى برترى نيست مگر بهسبب ايمان و تقوايشان؛ اين همان مطلبى است كه خداوند در آيه 13 سوره حجرات به آنتصريح نموده است.

در احكام و وظايف، تفاوت‏هايى براى زن و مرد لحاظ شده استكه اين تفاوت‏ها بر اساس نوع آفرينش و جايگاه زن در نظام خلقت و طبيعت است و اينبرنامه و تقسيم وظايف و مسئوليت‏هاى زن و مرد به خوبى واضح و روشن است. خدمت به زنو ارزش بخشيدن به اوست، نه تبعيض و بى‏عدالتى. اسلام مى‏خواهد زن به مقام والاىانسانيّت دست يابد؛ در سرنوشت خويش دخيل باشد و آن‏چنان كه شايسته يك انسان استزندگى كند؛ از همين رو، مسير كمالش را تعيين و راه را نشانش داده است تا وى بهاختيار و اراده خويش، مسير سعادت برگزيند و به كمال انسانى خويش نايلگردد.